Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική παθολογία, η οποία χαρακτηρίζεται από την καταστροφή του χόνδρου υαλίνης.
Η ασθένεια αναπτύσσεται σταδιακά, συνοδευόμενη από πόνο και μειωμένο εύρος κίνησης. Ελλείψει ιατρικής παρέμβασης στο αρχικό στάδιο της αρθροπάθειας, μετά από μερικά χρόνια, εμφανίζεται ατροφία των μηριαίων μυών.
Το τραυματισμένο άκρο μειώνεται και η σύντηξη του χώρου των αρθρώσεων οδηγεί σε μερική ή πλήρη ακινητοποίηση της άρθρωσης του ισχίου. Οι αιτίες της παθολογίας είναι προηγούμενοι τραυματισμοί, καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης, συστηματικές ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος.
Η οστεοαρθρίτιδα ανιχνεύεται συνήθως σε μεσήλικες ασθενείς και ηλικιωμένους. Η διάγνωση γίνεται με βάση τα αποτελέσματα των οργάνων - ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία, CT, αρθροσκόπηση. Η θεραπεία της παθολογίας 1 και 2 βαθμών σοβαρότητας είναι συντηρητική. Εάν ανιχνευθεί αγκύλωση ή η φαρμακευτική αγωγή είναι αναποτελεσματική, πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση (αρθροδεσία, ενδοπροθετικά).
Ο μηχανισμός ανάπτυξης της παθολογίας
Η άρθρωση του ισχίου σχηματίζεται από δύο οστά - το ιλίιο και το μηρό. Το κάτω μέρος του ιλίου αντιπροσωπεύεται από το σώμα του, το οποίο συμμετέχει στην άρθρωση με το μηρό, σχηματίζοντας το άνω μέρος της κοτύλης. Κατά τη διάρκεια της κίνησης, το γλονοειδές φώσα είναι ακίνητο και η μηριαία κεφαλή κινείται ελεύθερα. Μια τέτοια "μεντεσέ" συσκευή της άρθρωσης του ισχίου επιτρέπει την κάμψη, την κάμψη, την περιστροφή, προάγει την απαγωγή, την προσθήκη του ισχίου. Ο ομαλός, ελαστικός, εύκαμπτος υαλικός χόνδρος που ευθυγραμμίζει την κοτύλη και τη μηριαία κεφαλή παρέχει απρόσκοπτη ολίσθηση των αρθρικών δομών. Οι κύριες λειτουργίες του είναι η ανακατανομή των φορτίων κατά τη διάρκεια της κίνησης, η πρόληψη της ταχείας φθοράς των οστών ιστών.
Υπό την επίδραση εξωτερικών ή εσωτερικών παραγόντων, διαταράσσεται ο τροφισμός του χόνδρου. Δεν έχει το δικό του κυκλοφορικό σύστημα - το αρθρικό υγρό τροφοδοτεί τον ιστό με θρεπτικά συστατικά. Με την αρθροπάθεια, πυκνώνει, γίνεται ιξώδες.
Η προκύπτουσα έλλειψη θρεπτικών ουσιών προκαλεί ξήρανση της επιφάνειας του χόνδρου υαλίνης. Καλύπτεται με ρωγμές, γεγονός που οδηγεί σε μόνιμο μικροτραύμα ιστών κατά την κάμψη ή την επέκταση της άρθρωσης του ισχίου. Ο χόνδρος γίνεται λεπτότερος και χάνει τις απορροφητικές του ιδιότητες. Τα οστά παραμορφώνονται για "προσαρμογή" στην αύξηση της πίεσης. Και στο πλαίσιο της επιδείνωσης του μεταβολισμού στους ιστούς, προχωρούν καταστροφικές και εκφυλιστικές αλλαγές.
Αιτίες και προκλητικοί παράγοντες
Η ιδιοπαθής ή πρωτοπαθής αρθροπάθεια αναπτύσσεται χωρίς λόγο. Πιστεύεται ότι η καταστροφή του ιστού του χόνδρου συμβαίνει λόγω της φυσικής γήρανσης του σώματος, της επιβράδυνσης των διαδικασιών ανάκτησης, της μείωσης της παραγωγής κολλαγόνου και άλλων ενώσεων απαραίτητων για την πλήρη αναγέννηση των δομών της άρθρωσης του ισχίου. Η δευτερογενής αρθροπάθεια εμφανίζεται στο πλαίσιο μιας παθολογικής κατάστασης που υπάρχει ήδη στο σώμα. Οι πιο συχνές αιτίες της δευτερογενούς νόσου περιλαμβάνουν:
- προηγούμενοι τραυματισμοί - βλάβη στη συσκευή του συνδέσμου-τένοντα, ρήξεις των μυών, πλήρης διαχωρισμός τους από τη βάση των οστών, κατάγματα, εξάρσεις.
- παραβίαση της ανάπτυξης των αρθρώσεων, συγγενείς δυσπλαστικές διαταραχές
- αυτοάνοσες παθολογίες - ρευματοειδής, αντιδραστική, ψωριασική αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.
- μη ειδικές φλεγμονώδεις ασθένειες όπως πυώδης αρθρίτιδα.
- ειδικές λοιμώξεις - γονόρροια, σύφιλη, βρουκέλλωση, ουρεοπλάσμωση, τριχομονία, φυματίωση, οστεομυελίτιδα, εγκεφαλίτιδα.
- διαταραχή της λειτουργίας του ενδοκρινικού συστήματος ·
- εκφυλιστικές-δυστροφικές παθολογίες - οστεοχονδροπάθεια της μηριαίας κεφαλής, οστεοχονδρίτιδα disecans.
- υπερκινητικότητα των αρθρώσεων, λόγω της παραγωγής "υπερ-επεκτάσιμου" κολλαγόνου, προκαλώντας την υπερβολική κινητικότητά τους, αδυναμία των συνδέσμων.
Δεδομένου ότι η αιτία της ανάπτυξης της αρθρίτιδας μπορεί να είναι αιμαρθρώσεις (αιμορραγία στην κοιλότητα της άρθρωσης του ισχίου), οι παράγοντες που προκαλούν περιλαμβάνουν διαταραχές αιματοποίησης. Οι προϋποθέσεις για την έναρξη της νόσου είναι το υπερβολικό βάρος, η υπερβολική σωματική δραστηριότητα, ένας καθιστικός τρόπος ζωής. Η ανάπτυξή του προκαλείται από την ακατάλληλη οργάνωση της αθλητικής προπόνησης, την έλλειψη στη διατροφή τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε μικροστοιχεία, λιπαρές και υδατοδιαλυτές βιταμίνες. Η μετεγχειρητική αρθροπάθεια εμφανίζεται αρκετά χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, ειδικά εάν συνοδεύτηκε από εκτομή μεγάλου όγκου ιστού. Ο τροφισμός του χόνδρου της υαλίνης είναι ενοχλημένος με τη συχνή υποθερμία, που ζει σε ένα δυσμενές για το περιβάλλον περιβάλλον και εργάζεται με τοξικές ουσίες.
Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου δεν μπορεί να κληρονομηθεί. Ωστόσο, με την παρουσία ορισμένων συγγενών χαρακτηριστικών (μεταβολικές διαταραχές, σκελετική δομή), η πιθανότητα ανάπτυξης του αυξάνεται σημαντικά.
Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ισχίου είναι ο πόνος όταν περπατάτε στην περιοχή του ισχίου, που εκπέμπει στη βουβωνική χώρα, στην άρθρωση του γόνατος. Ένα άτομο πάσχει από δυσκαμψία κινήσεων, δυσκαμψία, ειδικά το πρωί. Για να σταθεροποιήσει την άρθρωση, ο ασθενής αρχίζει να ξεσπάει, αλλάζει το βάδισμα του. Με την πάροδο του χρόνου, λόγω μυϊκής ατροφίας και παραμόρφωσης της άρθρωσης, το άκρο μειώνεται αισθητά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό σημάδι της παθολογίας είναι ο περιορισμός της απαγωγής ισχίου. Για παράδειγμα, προκύπτουν δυσκολίες όταν προσπαθείτε να καθίσετε σε ένα σκαμνί με πόδια μακριά.
Για την αρθροπάθεια της πρώτης σοβαρότητας, ο περιοδικός πόνος εμφανίζεται μετά από έντονη σωματική άσκηση. Εντοπίζονται στην περιοχή αρθρώσεων και εξαφανίζονται μετά από μακρά ανάπαυση.
Με την αρθροπάθεια του δεύτερου βαθμού της άρθρωσης του ισχίου, αυξάνεται η σοβαρότητα του συνδρόμου πόνου. Η δυσφορία συμβαίνει ακόμη και σε ηρεμία, εκτείνεται στο μηρό και στη βουβωνική χώρα, αυξάνεται με την ανύψωση βάρους ή την αυξημένη κινητική δραστηριότητα. Για να εξαλειφθεί ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου, ένα άτομο αρχίζει να ξεσπάει ελάχιστα αισθητά. Σημειώνεται περιορισμός της κίνησης στην άρθρωση, ειδικά κατά την απαγωγή και την εσωτερική περιστροφή του μηρού.
Η αρθροπάθεια του τρίτου βαθμού χαρακτηρίζεται από συνεχή έντονο πόνο που δεν υποχωρεί κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας. Δυσκολίες προκύπτουν κατά τη μετακίνηση, επομένως, όταν περπατά, ένα άτομο αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ζαχαροκάλαμο ή πατερίτσες. Η άρθρωση του ισχίου είναι άκαμπτη, υπάρχει σημαντική ατροφία των μυών των γλουτών, των μηρών και των ποδιών. Λόγω της αδυναμίας των απαγωγών των μηριαίων μυών, τα πυελικά οστά μετατοπίζονται στο μετωπικό επίπεδο. Για να αντισταθμίσει τη μείωση του ποδιού, ο ασθενής κλίνει προς το τραυματισμένο άκρο όταν κινείται. Αυτό προκαλεί μια ισχυρή μετατόπιση στο κέντρο βάρους και αύξηση του στρες στην άρθρωση. Σε αυτό το στάδιο της αρθροπάθειας, αναπτύσσεται έντονη αγκύλωση της άρθρωσης.
| Βαθμοί | Ακτινογραφικά σημάδια |
| Ο πρώτος | Οι αλλαγές δεν είναι προφανείς. Τα κενά των αρθρώσεων είναι μέτρια, ανομοιόμορφα στενεύουν, δεν υπάρχει καταστροφή της επιφάνειας του μηρού. Μικρές οστικές αναπτύξεις παρατηρούνται στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό άκρο της κοτύλης |
| Το δεύτερο | Το ύψος του χώρου αρθρώσεων μειώνεται σημαντικά λόγω της ανώμαλης σύντηξης. Η οσφυϊκή κεφαλή του μηρού μετατοπίζεται προς τα πάνω, παραμορφώνεται, διευρύνεται, τα περιγράμματά του γίνονται ανομοιόμορφα. Οι οστικές αναπτύξεις σχηματίζονται στην επιφάνεια των εσωτερικών και εξωτερικών άκρων του γλονοειδούς βόθρου |
| Τρίτος | Υπάρχει πλήρης ή μερική σύντηξη του χώρου των αρθρώσεων. Το μηριαίο κεφάλι επεκτείνεται έντονα. Πολλαπλές οστικές αναπτύξεις βρίσκονται σε όλες τις επιφάνειες της κοτύλης |
Διαγνωστικά
Κατά τη διάγνωση, ο γιατρός λαμβάνει υπόψη τις κλινικές εκδηλώσεις της παθολογίας, την αναμνησία, τα αποτελέσματα μιας εξωτερικής εξέτασης του ασθενούς και τις οργανικές μελέτες. Η ακτινογραφία είναι η πιο ενημερωτική. Με τη βοήθειά του, αξιολογείται η κατάσταση της άρθρωσης του ισχίου, το στάδιο της πορείας του, ο βαθμός βλάβης στους χόνδρους ιστούς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, διαπιστώνεται η αιτία της ανάπτυξης. Εάν ο τράχηλος-διφυσσικός κόμβος διευρυνθεί και η κοτύλη είναι λοξή και πεπλατυσμένη, τότε με υψηλό βαθμό πιθανότητας είναι πιθανό να υποτεθούν δυσπλαστικές συγγενείς αλλαγές στην άρθρωση. Η νόσος του Perthes ή η νεανική επιφυλιστική ένδειξη υποδηλώνεται από το διαταραγμένο σχήμα του οστού του ισχίου. Η ακτινογραφία μπορεί να αποκαλύψει μετατραυματική αρθροπάθεια, παρά την απουσία προηγούμενου τραύματος στην αναμνησία. Χρησιμοποιούνται επίσης άλλες διαγνωστικές μέθοδοι:
- Το CT βοηθά στην ανίχνευση της ανάπτυξης των άκρων των οστών πλακών, σχηματισμένων οστεοφυτών.
- Η μαγνητική τομογραφία εκτελείται για την αξιολόγηση της κατάστασης των δομών του συνδετικού ιστού και του βαθμού συμμετοχής τους στην παθολογική διαδικασία.
Εάν είναι απαραίτητο, η εσωτερική επιφάνεια της άρθρωσης εξετάζεται με αρθροσκοπικά όργανα. Η διαφορική διάγνωση πραγματοποιείται για τον αποκλεισμό της γοναρθρώσεως, της οσφυϊκής ή της θωρακικής οστεοχόνδρωσης. Ο πόνος στην αρθροπάθεια μπορεί να συγκαλυφθεί ως κλινικές εκδηλώσεις του ριζοειδούς συνδρόμου που προκαλούνται από παγίδευση νεύρων ή φλεγμονή. Συνήθως είναι δυνατόν να αποκλειστεί η νευρογενής παθολογία με τη βοήθεια μιας σειράς δοκιμών. Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου διαφοροποιείται απαραίτητα από την τροχαντερική θυλακίτιδα της άρθρωσης του ισχίου, την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, την αντιδραστική αρθρίτιδα. Για να αποκλειστούν αυτοάνοσες παθολογίες, διεξάγονται βιοχημικές μελέτες αίματος και αρθρικού υγρού.
Τακτική φαρμακευτικής αγωγής
Η ιατρική θεραπεία στοχεύει στη βελτίωση της ευημερίας του ασθενούς. Για αυτό, χρησιμοποιούνται φάρμακα διαφόρων κλινικών και φαρμακολογικών ομάδων:
- μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) - νιμεσουλίδη, κετοπροφένη, δικλοφενάκη, ιβουπροφαίνη, μελοξικάμη, ινδομεθακίνη, κετορολάκη. Για την ανακούφιση του οξέος πόνου, χρησιμοποιούνται ενέσιμα διαλύματα και χάπια, χάπια, αλοιφές, πηκτές βοηθούν στην εξάλειψη του πόνου με ήπια ή μέτρια σοβαρότητα.
- γλυκοκορτικοστεροειδή - Τριαμκινολόνη, Δεξαμεθαζόνη, Υδροκορτιζόνη. Χρησιμοποιούνται με τη μορφή ενδοαρθρικών αποκλεισμών σε συνδυασμό με αναισθητικά Procaine, Lidocaine.
- μυοχαλαρωτικά - Baclofen, Tizanidine. Περιλαμβάνονται σε θεραπευτικές αγωγές για σπασμό σκελετικών μυών, τσίμπημα ευαίσθητων νευρικών απολήξεων.
- φάρμακα που βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος στην άρθρωση - νικοτινικό οξύ, αμινοφυλλίνη, πεντοξυφυλλίνη. Είναι συνταγογραφούμενα σε ασθενείς για τη βελτίωση του τροφικού ιστού, την πρόληψη της εξέλιξης της νόσου.
- χονδροπροστατευτές. Ισχύει μόνο στα στάδια 1 και 2 της αρθρώσεως.
Το τρίψιμο των αλοιφών με αποτέλεσμα θέρμανσης βοηθά στην εξάλειψη του ήπιου πόνου. Τα δραστικά συστατικά των εξωτερικών παραγόντων είναι η καψαϊκίνη, το cinquefoil, η καμφορά, η μενθόλη. Αυτές οι ουσίες χαρακτηρίζονται από τοπική ερεθιστική, αποσπασμένη, αναλγητική δράση. Συμπίεση στις αρθρώσεις με διμεθυλοσουλφοξείδιο, ιατρική χολή θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της πρήξιμο, το πρωί πρήξιμο του μηρού. Συνιστάται στους ασθενείς κλασικό μασάζ με πίεση ή μασάζ κενού για συνάρθρωση. Η καθημερινή άσκηση είναι μια εξαιρετική πρόληψη της περαιτέρω εξέλιξης της αρθρώσεως.
Χειρουργική επέμβαση
Με την αναποτελεσματικότητα της συντηρητικής θεραπείας ή τη διάγνωση μιας παθολογίας που περιπλέκεται από την αγκύλωση, πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση. Είναι αδύνατο να αποκατασταθεί ο χόνδρος ιστός στην άρθρωση που έχει υποστεί βλάβη από αρθροπάθεια χωρίς προσθετική χειρουργική επέμβαση, αλλά με τη σωστή προσέγγιση στη θεραπεία, τήρηση όλων των ιατρικών συνταγών, διατήρηση σωστού τρόπου ζωής, πραγματοποίηση θεραπευτικών ασκήσεων, τακτικών μαθημάτων μασάζ, λήψη βιταμινών και κατάλληλης διατροφής , μπορείτε να σταματήσετε τη διαδικασία βλάβης και την καταστροφή των χόνδρων και των αρθρώσεων του ισχίου.