Η οστεοχόνδρωση είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική ασθένεια στην οποία υποφέρει ο μεσοσπονδύλιος δίσκος, τύποι ασθενειών, συμπτώματα και μέθοδοι θεραπείας.
Το κεντρικό τμήμα (πυρήνας πυρήνα) του μεσοσπονδύλιου δίσκου διογκώνεται πρώτα και μετά συρρικνώνεται, χάνοντας τις ιδιότητες απορρόφησης κραδασμών. Και ο ινώδης δακτύλιος, που βρίσκεται κατά μήκος της περιφέρειας του δίσκου, γίνεται λεπτός και σχηματίζει ρωγμές σε αυτόν.
Όταν ο πυρήνας του πυρήνα διαρρέει σε αυτή τη ρωγμή, εμφανίζεται η προεξοχή και εάν ο δακτύλιος σπάσει, το ζελατινώδες σώμα πέφτει έξω, σχηματίζοντας έναν κήλη με δίσκο. Με την ηλικία, ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεοχόνδρωσης αυξάνεται σημαντικά.
Σπουδαίος
Η οστεοχόνδρωση μπορεί να έχει διαφορετικό εντοπισμό. Ο πιο συνηθισμένος τύπος είναι οσφυαλκράτης (σε 50% των περιπτώσεων). Συχνά απαντάται η οστεοχόνδρωση του τραχήλου της μήτρας (στο 25% των περιπτώσεων), λιγότερο συχνά η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Στο 12% των περιπτώσεων, η ήττα των μεσοσπονδύλιων δίσκων επηρεάζει ταυτόχρονα πολλά μέρη της σπονδυλικής στήλης - αυτή είναι η πιο σοβαρή μορφή της νόσου.
Ανεξάρτητα από τη θέση της, η ασθένεια έχει διάφορα στάδια.
1ο στάδιοχαρακτηρίζεται από αστάθεια των τμημάτων της σπονδυλικής στήλης, η οποία εκδηλώνεται σε παραβίαση του δίσκου.
2ο στάδιοεκφράζεται στο γεγονός ότι οι σπόνδυλοι είναι λιγότερο σταθεροί μεταξύ τους λόγω της προεξοχής του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Το χάσμα μεταξύ των σπονδύλων μειώνεται.
Στο3ο στάδιουπάρχουν ήδη σοβαρές παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης, όπως καταστροφή του ινώδους δακτυλίου και σχηματισμός μεσοσπονδύλιου κήλης. Τα σύνδρομα πόνου και άλλα συμπτώματα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη θέση της κήλης, το σχήμα και το μέγεθός της.
Στο4ο στάδιοείναι δύσκολο για τον ασθενή να κινηθεί και οι ξαφνικές κινήσεις οδηγούν σε οξύ πόνο. Μερικές φορές ο πόνος μειώνεται και η κατάσταση του ατόμου βελτιώνεται, αλλά αυτή είναι μόνο μια προφανής πρόοδος που σχετίζεται με το γεγονός ότι οστικός ιστός αναπτύσσεται μεταξύ των σπονδύλων, ο οποίος συνδέει δύο σπονδύλους μαζί.
Ελεγξε τον εαυτό σου
Με την αυχενική οστεοχόνδρωση, υπάρχουν:
- πόνος στον αυχένα ή πόνος με τη μορφή οσφυαλγίας, που εκπέμπεται στην περιοχή των ωμοπλάτων, στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή των χεριών.
- ένταση των μυών του λαιμού, όταν αγγίζετε - επώδυνες αισθήσεις.
- αίσθημα μούδιασμα της γλώσσας, πρήξιμο
- αίσθημα χτυπήματος και μυρμήγκιασμα στο λαιμό και το χέρι.
- αδυναμία των μυών του αυχένα και του ώμου.
Με οστεοχόνδρωση της θωρακικής περιοχής:
- περιοδικά υπάρχουν έντονοι πόνοι, σαν να ποντάρετε στο στήθος.
- υπάρχει η αίσθηση ότι το στήθος συμπιέζει το στεφάνι.
- υπάρχει μεσοπλεύριος πόνος όταν περπατάτε. Ο πόνος αυξάνεται με την αναπνοή και δεν εξαφανίζεται μετά τη λήψη νιτρογλυκερίνης, αλλά συνήθως είναι βραχύβια.
Η οστεοχόνδρωση της οσφυϊκής περιοχής χαρακτηρίζεται από:
- πόνος στην οσφυϊκή περιοχή, μερικές φορές εξαιτίας αυτών είναι αδύνατο να ισιώσετε την πλάτη.
- πόνος που εκπέμπει στα πόδια, ιερό, βουβωνική χώρα
- απώλεια ευαισθησίας των ποδιών, μειωμένη κινητικότητα
- κρύα πόδια, χτυπήματα και μυρμήγκιασμα.
Σε μια σημείωση
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ισχιαλγία είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια από τις εκδηλώσεις της οστεοχόνδρωσης. Η βλάβη στον μεσοσπονδύλιο δίσκο οδηγεί στο γεγονός ότι οι γειτονικοί σπόνδυλοι έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλο και μπορούν να παραβιάσουν τις δέσμες των νευρικών ινών που εκτείνονται από τον νωτιαίο μυελό. Ένας δίσκος με κήλη μπορεί επίσης να συμπιέσει τις νευρικές ρίζες. Σε αυτήν την περίπτωση, εμφανίζεται πόνος, ο οποίος εξαπλώνεται κατά τη διάρκεια ορισμένων νευρικών ινών και, κατά συνέπεια, τον δίνει σε ένα ή άλλο μέρος του σώματος, συχνότερα στο κάτω μέρος της πλάτης και σε ένα από τα πόδια, λιγότερο συχνά στο λαιμό ή στο χέρι .
Υπάρχει επίσης ο όρος "lumbago". Αυτό είναι το όνομα για οξύ πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης. Μπορεί να συμβεί με απότομη κίνηση, ανύψωση βαρών, ανεπιτυχή στροφή, παραμονή μακράς διάρκειας σε άβολη θέση. Κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης, ένα άτομο παίρνει συχνά μια αναγκαστική θέση, οποιαδήποτε προσπάθεια κίνησης αυξάνει τον πόνο, συχνά αναπτύσσεται ένας σπασμός των μυών της οσφυϊκής περιοχής. Το Lumbago προκαλείται συνήθως επίσης από οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης.
Παράγοντες κινδύνου
Άτομα με ψηλό ανάστημα με κακή στάση ή αδυναμία των μυών της πλάτης και της κοιλιάς έχουν προδιάθεση για οστεοχόνδρωση. παχύσαρκος; υπάλληλοι γραφείου, που οδηγούν κυρίως σε καθιστικό τρόπο ζωής, καθώς και μετακινούμενοι, εργάτες οικοδομών, που συχνά μεταφέρουν βαριά φορτία. Είναι επίσης κοινό για επαγγελματίες οδηγούς με παρατεταμένη έκθεση σε κραδασμούς.
Οι αθλητικοί τραυματισμοί με ακατάλληλη προπόνηση οδηγούν σε οστεοχόνδρωση. Η ασθένεια συχνά προσπερνά πρώην επαγγελματίες αθλητές που έχουν τελειώσει απότομα έντονη προπόνηση.
Η οστεοχόνδρωση είναι πολύ πιο επικίνδυνη από ό, τι φαίνεται. Συχνά γίνεται η αιτία δυσλειτουργίας πολλών οργάνων και συστημάτων. Μερικές φορές η ασθένεια οδηγεί σε σοβαρό αφόρητο πόνο και τσίμπημα των νευρικών ριζών - σε μερική ή πλήρη παράλυση του βραχίονα ή του ποδιού.
Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας μπορεί να προκαλέσει ζάλη, πονοκεφάλους και αϋπνία. Η οστεοχόνδρωση του θώρακα που ξεκίνησε είναι γεμάτη με επιπλοκές όπως η μεσοπλευρική νευραλγία. Η οσφυϊκή οστεοχόνδρωση είναι επικίνδυνη με συνέπειες όπως η εξέλιξη της καμπυλότητας της σπονδυλικής στήλης και ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή των μεσοσπονδύλιων δίσκων, φλεγμονή του ισχιακού νεύρου (ισχιαλγία), σοβαρές διαταραχές στη λειτουργία των οργάνων του ουροποιητικού συστήματος.
Υπόμνημα ασθενούς
Για τη θεραπεία των παροξύνσεων της οστεοχόνδρωσης, στις περισσότερες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται συντηρητική θεραπεία. Ο κύριος στόχος του είναι να καταστείλει τον πόνο και να εξαλείψει την προκαλούμενη από πόνο αντανακλαστική μυϊκή ένταση, δυσκαμψία κίνησης. Για αυτό, χρησιμοποιούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και μυοχαλαρωτικά.
Επιπλέον, τα φάρμακα χρησιμοποιούνται για να επιταχύνουν την ανάρρωση: βιταμίνες Β, παράγοντες που βελτιώνουν την παροχή αίματος στη σπονδυλική στήλη και τη διατροφή των νευρικών ριζών, βιοδιεγερτικά, καθώς και ηρεμιστικά που υποστηρίζουν το νευρικό σύστημα, εξαντλημένα από παρατεταμένο πόνο.
Για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και την ανακούφιση του οιδήματος των ιστών, την τόνωση των μυών, χρησιμοποιούνται φυσιοθεραπευτικές μέθοδοι: μαγνητική και υπερηχογραφική θεραπεία, φωνο- και ηλεκτροφόρηση, darsonvalization, ηλεκτρομυοδιέγερση. Χρησιμοποιούνται επίσης βελονισμός, χειροκίνητη θεραπεία, μασάζ, εφαρμογές λάσπης.
Για να ξεφορτώσετε τη σπονδυλική στήλη, να αυξήσετε την απόσταση μεταξύ των σπονδύλων, χρησιμοποιείται θεραπεία έλξης. Η επιτυχής πρόγνωση της ανάρρωσης είναι αδύνατη χωρίς ασκήσεις φυσικοθεραπείας, οι οποίες εμπλέκουν ενεργά τον ασθενή στη διαδικασία θεραπείας.
Η χειρουργική θεραπεία χρησιμοποιείται σε σοβαρές, προχωρημένες περιπτώσεις.