Η άρθρωση του ισχίου είναι η μεγαλύτερη άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα. Κάθε μέρα κάνει χιλιάδες κινήσεις ενώ περπατά, τρέχει, ανεβαίνει σκάλες και κάνει σωματικές ασκήσεις. Συνεχή φορτία, φλεγμονώδεις διεργασίες, τραυματισμοί και ασθένειες μπορεί να προκαλέσουν κοξαλγία - πόνο στην άρθρωση του ισχίου. Είναι απαραίτητο να διαπιστωθεί η αιτία της εμφάνισής του το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να αποφευχθεί ο περιορισμός της κινητικότητας και της αναπηρίας.
Ταξινόμηση των αισθήσεων πόνου
Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στον γιατρό, είναι απαραίτητο να περιγραφεί λεπτομερώς η φύση του πόνου: ο βαθμός της σοβαρότητάς του, η έντασή του, η συχνότητα - η ακρίβεια της διάγνωσης εξαρτάται από αυτό. Ανάλογα με τη φύση του πόνου, μπορεί να είναι:
- Αρωματώδης.Σε αυτή την περίπτωση, ο πόνος είναι έντονος, ακόμη και αφόρητος. Μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά και επίσης να εξαφανιστεί ξαφνικά. Κατά κανόνα, ένας ασθενής με οξύ πόνο μπορεί να υποδείξει με ακρίβεια την περιοχή του εντοπισμού του. Ο οξύς πόνος μπορεί να ακτινοβολεί, να εξαπλωθεί στις περιοχές που βρίσκονται πιο κοντά στην πηγή της παθολογίας.
- Οδυνηρός.Ο πόνος δεν είναι τόσο έντονος, μερικές φορές μπορεί να γίνει αισθητός ως ενόχληση και δεν έχει ακριβή εντοπισμό. Ο πόνος μπορεί να ενταθεί κατά τη διάρκεια της κίνησης ή μετά την άσκηση και να εξαφανιστεί για λίγο.
- Χρόνιος.Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει συνήθως πόνο που εμφανίζεται με ποικίλη τακτικότητα για περισσότερο από έξι μήνες. Ο χρόνιος πόνος είναι γενικά ο πιο δύσκολος να αντιμετωπιστεί.
Πιθανές πηγές πόνου
Οι κύριες αιτίες του πόνου στην άρθρωση του ισχίου είναι:
- τραυματισμοί,
- μεταδοτικές ασθένειες,
- φλεγμονώδεις διεργασίες,
- εκφυλιστικές αλλαγές ιστών,
- παθολογίες ανάπτυξης του μυοσκελετικού συστήματος.
Τραυματισμοί
Με τραυματική βλάβη στην άρθρωση του ισχίου και στο μηριαίο οστό, εμφανίζεται αμέσως πόνος, συνοδευόμενος από ερυθρότητα και οίδημα του ιστού, περιορισμένη κινητικότητα του άκρου και σχηματισμό εκτεταμένων αιματωμάτων. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της βλάβης, ο πόνος μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο έντονος.
Εάν χτυπήσετε ή πέσετε στο πλάι, μπορεί να εμφανιστούν μώλωπες στους μαλακούς ιστούς. Χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό αιματωμάτων, ο πόνος στο σημείο της βλάβης εντείνεται όταν ψηλαφάται. Σε αντίθεση με το εξάρθρημα και το κάταγμα, με ένα μώλωπα δεν υπάρχει περιορισμός στην κινητικότητα του τραυματισμένου ποδιού, δεν υπάρχουν οπτικά διακριτές παραμορφώσεις και το άκρο διατηρεί πλήρως τις λειτουργίες του.
Η εξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου σε ένα υγιές άτομο μπορεί να συμβεί μόνο υπό πολύ ισχυρή σωματική πρόσκρουση, για παράδειγμα, κατά την πτώση από μεγάλο ύψος ή σε τροχαίο ατύχημα.
Το άκρο παίρνει μια αναγκαστική περιστροφική θέση, πιο συχνά προς τα μέσα, λιγότερο συχνά προς τα έξω. Ο πόνος είναι έντονος, συνοδεύεται από οίδημα, μούδιασμα (αν επηρεαστούν τα νεύρα), το θύμα δεν μπορεί να κινήσει το τραυματισμένο άκρο.
Κάταγμα αυχένα μηριαίου
Η αιτία του πόνου στην άρθρωση του ισχίου μπορεί να είναι παραβίαση της ακεραιότητας του αυχένα του μηριαίου - ένας τραυματισμός που επηρεάζει κυρίως γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν περάσει το όριο των 60 ετών. Οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία και οι ορμονικές αλλαγές στο σώμα μετά την εμμηνόπαυση επιταχύνουν τη διαδικασία έκπλυσης ασβεστίου, καθιστώντας τα οστά εύθραυστα και εύθραυστα ακόμη και με μικρή έκθεση. Μια πτώση, ένας μώλωπας ή ακόμα και μια απρόσεκτη κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα του μηριαίου οστού στην πιο λεπτή του θέση, όπου η διάφυση συνδέεται με το κεφάλι που είναι ενσωματωμένο στην άρθρωση του ισχίου.
Τα συμπτώματα ενός κατάγματος ισχίου είναι:
- πόνος στην περιοχή της πυέλου, που ακτινοβολεί στη βουβωνική χώρα και στο κάτω μέρος της πλάτης, που επιδεινώνεται με το χτύπημα της φτέρνας.
- βράχυνση του τραυματισμένου ποδιού.
- περιορισμένη κινητικότητα, αδυναμία να στηριχτεί στο τραυματισμένο πόδι.
- προς τα έξω περιστροφική θέση του άκρου.
- Σύνδρομο «κολλημένης φτέρνας» – η αδυναμία να σηκωθεί το ίσιο πόδι από την επιφάνεια από μια ξαπλωμένη θέση.
Ένα κάταγμα του μηριαίου αυχένα μπορεί να επηρεαστεί - σε αυτή την περίπτωση, θραύσματα οστών σφηνώνονται το ένα μέσα στο άλλο. Σε αυτή την περίπτωση, οι λειτουργίες του άκρου μπορεί να διατηρηθούν εν μέρει ή και πλήρως, αλλά όταν τα θραύσματα συνθλίβονται, θα εμφανιστούν πλήρως σημάδια τραυματισμού. Ένας τέτοιος τραυματισμός απαιτεί άμεση παρέμβαση, επομένως εάν υποψιάζεστε κάταγμα, θα πρέπει να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια το συντομότερο δυνατό.
Φλεγμονώδεις διεργασίες
Μία από τις κύριες αιτίες της κωξαλγίας είναι οι φλεγμονώδεις διεργασίες στους ιστούς της άρθρωσης ή στο περιβάλλον της.
Η αρθρίτιδα είναι φλεγμονή του χόνδρινου ιστού της άρθρωσης. Τα αίτια μπορεί να είναι λοιμώξεις, χρόνιοι τραυματισμοί, μεταβολικές διαταραχές, υπερβολικό στρες, συστηματικές παθήσεις του συνδετικού ιστού. Τα συμπτώματα της νόσου, εκτός από τον πόνο, που εντείνεται μετά την άσκηση ή τη νύχτα, είναι ερυθρότητα και πρήξιμο των ιστών στην περιοχή της πάσχουσας άρθρωσης, τοπική αύξηση της θερμοκρασίας και περιορισμένη κινητικότητα του ποδιού.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια συστηματική ασθένεια του συνδετικού ιστού αυτοάνοσης φύσης. Οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στη νόσο. Προσβάλλει τόσο τις μικρές όσο και τις μεγάλες αρθρώσεις, τις περισσότερες φορές τις ζευγαρωμένες. Χαρακτηριστικά συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας:
- πόνος στις αρθρώσεις, επιδείνωση τη νύχτα και υποχώρηση μετά την κίνηση.
- σχηματισμός υποδόριου συμπίεσης στην περιοχή της προσβεβλημένης άρθρωσης, τα λεγόμενα ρευματικά οζίδια.
- ερυθρότητα, οίδημα και τοπική αύξηση της θερμοκρασίας στις προσβεβλημένες αρθρώσεις.
Η θυλακίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαδικασία που αναπτύσσεται στον αρθρικό θύλακα μιας άρθρωσης, συνοδευόμενη από παθολογική συσσώρευση εξιδρωματικού υγρού στους ιστούς της άρθρωσης. Οι κύριες αιτίες ανάπτυξης της νόσου θεωρούνται τραυματισμοί, υπερβολική σωματική δραστηριότητα, λοιμώξεις και επιπλοκές αρθρίτιδας διαφόρων αιτιολογιών. Ο πόνος από τη θυλακίτιδα εμφανίζεται βαθιά μέσα, εξαπλώνεται στην εξωτερική επιφάνεια.
Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα είναι μια ιδιοπαθής νόσος, δηλαδή τα ακριβή αίτια εμφάνισής της στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορούν να καθοριστούν. Υπάρχει η υπόθεση ότι η παθολογία είναι γενετικά καθορισμένη και η κληρονομική προδιάθεση παίζει μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξή της.
Τις περισσότερες φορές, η εκδήλωση της νόσου εμφανίζεται στην ηλικία των 20-30 ετών, τα πρώτα της συμπτώματα είναι πόνος στη μέση, τους γοφούς και τους γλουτούς, επιδείνωση τη νύχτα, δυσκαμψία, ταχέως αναπτυσσόμενη αγκύλωση - ακινησία των αρθρώσεων. Στα τελευταία στάδια, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η ασθένεια προκαλεί σοβαρές παραμορφώσεις του ιστού της άρθρωσης, οδηγώντας σε βαθιά αναπηρία.
Εκφυλιστικές αλλαγές ιστών
Η κοξάρθρωση, ή οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων του ισχίου - μια εκφυλιστική αλλαγή στον ιστό του χόνδρου - είναι μια κοινή αιτία κοξαλγίας σε άτομα άνω των 40-45 ετών. Η νόσος είναι χρόνια και σταθερά εξελισσόμενη. Οι αιτίες της ανάπτυξής του θεωρούνται χρόνιοι τραυματισμοί, κληρονομική προδιάθεση, αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία και συνακόλουθες φλεγμονώδεις παθήσεις των αρθρώσεων. Σε νεαρά άτομα, η ανάπτυξη της κόξαρθρωσης μπορεί να οφείλεται σε συγγενή δυσπλασία της άρθρωσης του ισχίου.
Συμπτώματα παθολογίας:
- πόνος στη βουβωνική χώρα, στο κάτω μέρος της πλάτης, στους γλουτούς, στο μηρό, που αυξάνεται με την κίνηση και υποχωρεί σε ηρεμία.
- μυϊκή αδυναμία;
- διαλείπουσα χωλότητα, βάδισμα «πάπιας» με αμφίπλευρη βλάβη των αρθρώσεων.
- δυσλειτουργία του άκρου, δυσκολίες με απαγωγή, προσαγωγή, περιστροφή.
Μεταδοτικές ασθένειες
Η λοιμώδης αρθρίτιδα, η οποία είναι επίσης μια κοινή αιτία κοξαλγίας, μπορεί να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα παθογόνων μικροοργανισμών που εισέρχονται στον ιστό της άρθρωσης από μια μακρινή εστία μιας ιογενούς ή βακτηριακής λοίμωξης μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Μπορεί να προκληθεί από στρεπτόκοκκους, σταφυλόκοκκους, Pseudomonas aeruginosa και βάκιλλους φυματίωσης, ωχρά σπειροχαίτες, ιό της γρίπης και άλλους παράγοντες.
Με τη μολυσματική αρθρίτιδα, ο πόνος στις αρθρώσεις συνοδεύεται από ερυθρότητα και πρήξιμο των γύρω ιστών, καθώς και από γενικά συμπτώματα - πυρετό, κακουχία και αδυναμία.
Αλλοι λόγοι
Εκτός από τραυματισμούς, φλεγμονές και λοιμώξεις, ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου μπορεί να προκληθεί από:
- Διαταραχές νεύρωσης.Η φλεγμονή και οι τσιμπημένες νευρικές ρίζες, ιδιαίτερα το ισχιακό νεύρο, μπορεί να προκαλέσουν πόνο στο ισχίο, στο βουβωνικό τρίγωνο και στους γλουτούς.
- Σχηματισμός νεοπλασμάτων, συμπεριλαμβανομένων των κακοήθων, στους ιστούς της άρθρωσης και στο περιβάλλον της.
- Άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου.Η χρόνια κακή κυκλοφορία στους ιστούς προκαλεί εκφυλιστικές αλλαγές στον χόνδρο και τον οστικό ιστό και μπορεί να οδηγήσει σε ολική καταστροφή των οστικών δομών.
- Νεανική επιφυσιόλυση.Ο χρόνιος πόνος στην άρθρωση του ισχίου σε παιδιά και εφήβους μπορεί να προκληθεί από την ανάπτυξη επιφυσιόλυσης, μια παθολογική μετατόπιση της κεφαλής του μηριαίου οστού που προκαλείται από ορμονικές διαταραχές στο σώμα. Τα αγόρια είναι πιο επιρρεπή στη νόσο, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις διαγιγνώσκεται και στα κορίτσια. Κατά κανόνα, η παθολογία συνοδεύεται από καθυστερήσεις στη σεξουαλική ανάπτυξη και ενδοκρινικές διαταραχές.
Ο πόνος στις αρθρώσεις του ισχίου είναι συχνό φαινόμενο στις γυναίκες στο 3ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Αιτίες κωξαλγίας σε έγκυες γυναίκες:
- αύξηση του σωματικού βάρους και μετατόπιση του κέντρου βάρους, ανακατανομή του φορτίου στο μυοσκελετικό σύστημα.
- φυσικές ορμονικές αλλαγές: λίγο πριν γεννήσει, το σώμα μιας γυναίκας αρχίζει να παράγει μια ορμόνη που χαλαρώνει τους συνδέσμους.
- πίεση της διευρυμένης μήτρας σε μεγάλα αγγεία και νεύρα, διαταραχή της εννεύρωσης και της κυκλοφορίας του αίματος στα πυελικά όργανα και τα κάτω άκρα.
- ανεπάρκεια ασβεστίου στο σώμα της μέλλουσας μητέρας.
Εάν ο πόνος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκλήθηκε από τους παραπάνω παράγοντες, λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση θα πρέπει να εξαφανιστούν χωρίς ίχνος. Εάν, ένα μήνα μετά τη γέννηση του παιδιού, ο πόνος εξακολουθεί να υπάρχει, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.
Ανησυχητικά συμπτώματα
Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου είναι ένα ανησυχητικό σύμπτωμα, το οποίο είναι υποχρεωτικός λόγος για επίσκεψη στον γιατρό. Όσο πιο γρήγορα εντοπιστεί η αιτία της κωξαλγίας, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα πλήρους ίασης. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που η αναζήτηση ιατρικής βοήθειας πρέπει να είναι άμεση:
- πόνος στην περιοχή της άρθρωσης εμφανίζεται μετά από πτώση, χτύπημα, μώλωπα ή οποιοδήποτε άλλο τραυματισμό, ενώ η κινητικότητα του άκρου είναι μειωμένη.
- Οι ιστοί γύρω από την άρθρωση είναι κόκκινοι και πρησμένοι και η γενική θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται σε επίπεδα πυρετού (38 και άνω).
- υπάρχουν προβλήματα με την αφόδευση και την ούρηση.
Διαγνωστικά
Το πρώτο βήμα για τον προσδιορισμό της αιτίας του πόνου στο ισχίο είναι να επισκεφτείτε έναν γιατρό. Ο χειρουργός ή ο ορθοπεδικός θα συλλέξει αναμνήσεις, θα ανακαλύψει τη φύση του πόνου, τη συχνότητα και τον βαθμό της εκδήλωσής του και επίσης θα εξετάσει τον ασθενή για να αξιολογήσει την κινητικότητα της άρθρωσης και την κατάσταση των ιστών που την περιβάλλουν. Για να γίνει ακριβής διάγνωση, μπορούν να συνταγογραφηθούν εργαστηριακές και οργανικές διαγνωστικές μέθοδοι:
- γενικές, βιοχημικές, ορολογικές, ανοσολογικές εξετάσεις αίματος.
- ακτινογραφία των οστών της πυέλου, των μηρών, των αρθρώσεων του ισχίου.
- υπερηχογραφική εξέταση των ιστών της άρθρωσης και των ιστών που την περιβάλλουν.
- Μαγνητική Τομογραφία και αξονική τομογραφία για τη λήψη ακριβούς τρισδιάστατης εικόνας της πληγείσας περιοχής.
- ενδοσκόπηση της άρθρωσης με τη χρήση καθετήρα που εισάγεται στην κοιλότητά της.
- παρακέντηση για τη μελέτη της συλλογής - παθολογικό υγρό που συσσωρεύεται στις αρθρικές κάψουλες.
- βιοψία ιστού.
Μέθοδοι θεραπείας
Οι θεραπείες για καταστάσεις που προκαλούν πόνο στο ισχίο εξαρτώνται από την υποκείμενη αιτία. Σε περιπτώσεις όπου ο πόνος προκλήθηκε από τραυματισμό, η κύρια συντηρητική μέθοδος θεραπείας θα είναι η ακινητοποίηση της άρθρωσης. σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση. Εάν ο πόνος είναι φλεγμονώδους χαρακτήρα, μπορούν να συνταγογραφηθούν μη στεροειδή ή ορμονικά αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Για γενικές λοιμώδεις νόσους, θα απαιτηθεί αντιβιοτική θεραπεία ή αντιιικά φάρμακα.
Το σύνδρομο πόνου, ανεξάρτητα από την αιτία της εμφάνισής του, ανακουφίζεται με τη λήψη αναλγητικών ή με αποκλεισμούς ενέσεων.
Ακινητοποίηση
Η ακινητοποίηση συνταγογραφείται συχνότερα για τραυματισμούς στις αρθρώσεις. Για στερέωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν στενοί επίδεσμοι, γύψινοι νάρθηκες ή πλαστικές ορθώσεις.
Φαρμακοθεραπεία
Ανάλογα με την αιτία της κωξαλγίας, μπορεί να συνταγογραφηθούν τα ακόλουθα:
- μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή γλυκοκορτικοειδή για την ανακούφιση των φλεγμονωδών διεργασιών.
- χονδροπροστατευτικά για την επιβράδυνση των εκφυλιστικών αλλαγών στους ιστούς των αρθρώσεων.
- αντιβιοτικά και αντιιικά φάρμακα σε περίπτωση αρθρίτιδας μολυσματικής φύσης.
- μυοχαλαρωτικά για τη μείωση των μυϊκών σπασμών.
Φυσικοθεραπευτικές διαδικασίες
Στο στάδιο της αποκατάστασης μετά από τραυματισμούς, καθώς και κατά την περίοδο ύφεσης ασθενειών, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι φυσιοθεραπείας για την αποκατάσταση της κινητικότητας των αρθρώσεων, τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και την αποκατάσταση της λειτουργίας των άκρων:
- φυσιοθεραπεία,
- μασάζ,
- μαγνητοθεραπεία,
- λουτροθεραπεία,
- θεραπεία με λέιζερ,
- Θέρμανση UHF,
- ιρουδοθεραπεία.
Ενδοπροσθετική
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συντηρητική θεραπεία του πόνου στην άρθρωση του ισχίου μπορεί να είναι αναποτελεσματική. Άσηπτη νέκρωση, κοξάρθρωση σε όψιμο στάδιο, κάταγμα μηριαίου αυχένα σε ηλικιωμένους είναι άμεσες ενδείξεις για ενδοπροσθετική χειρουργική - αντικατάσταση της κεφαλής και της κοτύλης της άρθρωσης του ισχίου με πρόθεση από χημικά και βιολογικά αδρανή υλικά.
Η επέμβαση σάς επιτρέπει να συντομεύσετε τη διαδικασία αποκατάστασης και να επαναφέρετε τον ασθενή σε πλήρη κίνηση.
Πρόληψη της κωξαλγίας
Ένα σύνολο προληπτικών μέτρων θα βοηθήσει στην πρόληψη της εμφάνισης πόνου στις αρθρώσεις του ισχίου, όπως:
- τακτική εφικτή σωματική δραστηριότητα για την ενίσχυση των μυών και των συνδέσμων.
- θρεπτική και ισορροπημένη διατροφή.
- έλεγχος του σωματικού βάρους, καθώς το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία δημιουργούν επιπλέον άγχος στο μυοσκελετικό σύστημα.
- αποφυγή τραυματισμών και υπερβολικής σωματικής δραστηριότητας.
- απόρριψη κακών συνηθειών.
- έγκαιρη και επαρκής θεραπεία φλεγμονωδών και μολυσματικών ασθενειών.
- τακτικές προληπτικές εξετάσεις με γιατρό.